در اوایل ۲۰۰۹، توسعه دهنده و یا تیمی از توسعه دهندگان اسرار آمیز ارز دیجیتال تحت پوشش نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در حال کار کردن بودند و اولین برنامه نرم افزاری را بیرون دادند که بیت کوین را پیاده سازی می کرد. از آن به بعد، بیت کوین نه تنها توجه زیادی را در سراسر جهان به خود جلب کرده بلکه الهام بخش صد ها ارز دیجیتال دیگر بوده است.
بسیاری از این ارز های دیجیتال از ویژگی هایی استفاده می کنند که از قبل در ذات برنامه و مفهوم اولیه ساتوشی بوده است. دیگران بیت کوین را به عنوان یک مدل در نظر می گیرند و آن را تعدیل کرده و یا سعی در بهبود آن می کنند. در بعضی موارد، بیت کوین گزینه های دیگری را گسترش داده که بر اساس همان برنامه و مفهوم زیربنایی هستند اما از نسخه اولیه مجزا هستند. در این موقعیت ها، بلاک چین بیت کوین با مسئله ای بنام فورک مواجه شده است که در آن بلاک چین خودش به چندین موجودیت مجزا تقسیم شده است.
در اثر این فرآیند ارز های دیجیتال مختلفی با نام های مشابه بیت کوین ظاهر شده اند که از آن جمله می توان بیت کوین کش (bitcoin cash)، بیت کوین گلد (bitcoin gold) و دیگران را نام برد. برای یک سرمایه گذار عادی ارز دیجیتال مشکل است که تفاوت بین این ارز های دیجیتال را تشخیص دهد و فورک های مختلف را در یک جدول زمانی ترسیم کند.
تمام بلاکچین های موجود مثل بلاکچین بیت کوین و اتریوم؛ اصطلاحا اوپن سورس (Open source) هستند و این به این معنی هست که همه به کد و زیرساخت شبکه دسترسی دارند.
فورک در معنای کلمه و به زبان ساده به معنی چند شاخه شدن است. این اتفاق یعنی کد های شبکه دچار تغییراتی میشوند و چون شبکه شبیه زنجیره قبلی نیست و کسانیکه داخلش فعالیت میکردند باید شبکه و نرم افزارهای خودشون رو به روز کنند؛ یک فورک اتفاق افتاده.
فورک میتونه توسط کدنویسان خود شبکه و با توافق اکثریت انجام بشه و همه سرویس دهنده ها هم خودشون رو آپدیت کنند. اما گاهی همه به اجماع نمیرسند و در حقیقت چند دستگی به وجود میاد. در این حالت یک زنجیره با تغییرات جدید به وجود میاد و مسیر جداگانه ای میره (مثل یک شبکه مستقل) و کسانیکه علاقه ای به این تغییرات نداشتند؛ روی همون شبکه قدیمی باقی میمونند و به فعالیت خودشون ادامه میدهند.
گاهی اوقات هم حالتی وجود داره که یک تیم ایده جدیدی (مثلا برای بهبود شبکه بیت کوین) داره و چون کدهای شبکه بیت کوین برای همه قابل دسترس هست؛ تغییراتی روی اونها میده و یک شبکه جدید به وجود میاره (مانند فورک های معروف بیت کوین: بیت کوین کش- لایت کوین- بیت کوین گلد و ….)
خود فورک هم میتونه به دو حالت سخت (hard) و نرم (soft) باشه که در حالت سخت تغییرات اساسی و بنیادی است و حتما باید سرویس دهندها نرم افزارشون رو آپدیت کنند. فورک نرم اما تغییرات کوچک تر و جزئی است و زنجیره جدیدی لزوما ایجاد نمیشه و میشه با سیستم قبلی ادامه فعالیت داد.
برای توضیحات بیشتر میتونید به لینک زیر مراجعه کنید:
در اوایل ۲۰۰۹، توسعه دهنده و یا تیمی از توسعه دهندگان اسرار آمیز ارز دیجیتال تحت پوشش نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در حال کار کردن بودند و اولین برنامه نرم افزاری را بیرون دادند که بیت کوین را پیاده سازی می کرد. از آن به بعد، بیت کوین نه تنها توجه زیادی را در سراسر جهان به خود جلب کرده بلکه الهام بخش صد ها ارز دیجیتال دیگر بوده است.
بسیاری از این ارز های دیجیتال از ویژگی هایی استفاده می کنند که از قبل در ذات برنامه و مفهوم اولیه ساتوشی بوده است. دیگران بیت کوین را به عنوان یک مدل در نظر می گیرند و آن را تعدیل کرده و یا سعی در بهبود آن می کنند. در بعضی موارد، بیت کوین گزینه های دیگری را گسترش داده که بر اساس همان برنامه و مفهوم زیربنایی هستند اما از نسخه اولیه مجزا هستند. در این موقعیت ها، بلاک چین بیت کوین با مسئله ای بنام فورک مواجه شده است که در آن بلاک چین خودش به چندین موجودیت مجزا تقسیم شده است.
در اثر این فرآیند ارز های دیجیتال مختلفی با نام های مشابه بیت کوین ظاهر شده اند که از آن جمله می توان بیت کوین کش (bitcoin cash)، بیت کوین گلد (bitcoin gold) و دیگران را نام برد. برای یک سرمایه گذار عادی ارز دیجیتال مشکل است که تفاوت بین این ارز های دیجیتال را تشخیص دهد و فورک های مختلف را در یک جدول زمانی ترسیم کند.
تمام بلاکچین های موجود مثل بلاکچین بیت کوین و اتریوم؛ اصطلاحا اوپن سورس (Open source) هستند و این به این معنی هست که همه به کد و زیرساخت شبکه دسترسی دارند.
فورک در معنای کلمه و به زبان ساده به معنی چند شاخه شدن است. این اتفاق یعنی کد های شبکه دچار تغییراتی میشوند و چون شبکه شبیه زنجیره قبلی نیست و کسانیکه داخلش فعالیت میکردند باید شبکه و نرم افزارهای خودشون رو به روز کنند؛ یک فورک اتفاق افتاده.
فورک میتونه توسط کدنویسان خود شبکه و با توافق اکثریت انجام بشه و همه سرویس دهنده ها هم خودشون رو آپدیت کنند. اما گاهی همه به اجماع نمیرسند و در حقیقت چند دستگی به وجود میاد. در این حالت یک زنجیره با تغییرات جدید به وجود میاد و مسیر جداگانه ای میره (مثل یک شبکه مستقل) و کسانیکه علاقه ای به این تغییرات نداشتند؛ روی همون شبکه قدیمی باقی میمونند و به فعالیت خودشون ادامه میدهند.
گاهی اوقات هم حالتی وجود داره که یک تیم ایده جدیدی (مثلا برای بهبود شبکه بیت کوین) داره و چون کدهای شبکه بیت کوین برای همه قابل دسترس هست؛ تغییراتی روی اونها میده و یک شبکه جدید به وجود میاره (مانند فورک های معروف بیت کوین: بیت کوین کش- لایت کوین- بیت کوین گلد و ….)
خود فورک هم میتونه به دو حالت سخت (hard) و نرم (soft) باشه که در حالت سخت تغییرات اساسی و بنیادی است و حتما باید سرویس دهندها نرم افزارشون رو آپدیت کنند. فورک نرم اما تغییرات کوچک تر و جزئی است و زنجیره جدیدی لزوما ایجاد نمیشه و میشه با سیستم قبلی ادامه فعالیت داد.
برای توضیحات بیشتر میتونید به لینک زیر مراجعه کنید:
https://mihanblockchain.com/what-is-hard-fork-soft-fork/